22:28 Köne ýara / hekaýa | |
 Men ýazmadym. Ýazylan ýazgylaryň üstüni açdym. Setir setir açdym. Müňlerçe gezek açylyp, ýene-de gömülen... Aşyga gül-hanjara gan beren, merhemeti az – adalaty kän taňrynyň döwri. Reňkimiz topragyň reňkine ýakyndy. Hiç toprak mukaddes däldi. Agylarymyz gurt sesine, gazabymyz arslan arlamasyna ýakyndy. At aýagy ýüwrükdi, awçy eli çäwikdi. Miweleriň hijisi gadagan däldi. Gadagan zat ýok – güýjüň ýetmejek zady bardy. Ýer ýüzüniň iň adalatly döwrüdi ki, taňrynyň sesini eşidýän döwürlerimiziň yz ýany. Bizden soň hat çykdy, taňry gürleşmegi goýup, hat ýazyp ugrady. *** Otagyň çüňkünde maňa göwnüýetmezlik bilen seredip pallap oturan pişigi çykaryp kowdum. Öz dilinde gargyna-gargyna gitdi. Aýagymda ýakymsyz bir agyry duýýan. Pişigi depenimdenmikä? Pygamber arkasyny sypan eken. Men arkasyna-ha depmedim öýdýän …dirsinlaý. Daýymyň ogly Po bilen gara we ak barada, Kabyl-Habyl hekaýaty, Platonuň arabasy barada jedel edýäs. – Tertip düzgün iň zerur zat. Hiç dissiplina görmedik, maksadyna we pelsepesine düşünmäge akly çatmaýan adamlara ol diktatura ýaly görner – diýýär Po. Ok weli, näme dahyly bar? – Düzgüne-hä uýmadyk, indem jezasyna kaýyl bolmagymyz gerek. – Özüňe gel, Po – diýýän. – Köp içdiňmi sen? Gel, men saňa Maks Şwabinskiň 1918-de çeken bir suratyny görkezeýin. Gadagan edilen miwe hekaýatynyň üýtgeşik teswiri. – Surata seredip gözlerini tegeleýär. – Eý, toba gelen Po, sen düýnkiň sudda aýdan sözlerini eşitmediňmi? – Ýok, näme diýdi? – “Men özümi aklajak bolamok, özgeleri garalajak bolýan. Garalaýyn ki, deňlik bolsun. Kommunizm. Dünýäniň ähli jandarlary birleşiň. Bir arabyň bir ajamdan parhy ýokdur. No to raсism, gyzyňalaýynlar!” diýdi. – Aklajak bolsak, hemmäni aklap bilmeris, ýöne garalajak bolsak – hemmäni garalap bileris diýýäňmi? – Hawa, ilkinji daşy zyňmaga adam tapyp bolmaz diýýän. – Hemmämiz şeýle-de gara... Aýagym agyrýar-aý – diýdi daýymyň ogly. Meňkem agyrýa. 5 gün soň özüni asanynda oň stolundan şu haty tapdym: “Men bu ömri adaty adamlar ýaly ýaşadym: Ogurlyk etdim, ýalan sözledim, şerap içdim. Birnäçe gyzyň birbada söýgülisi, şo wagtda birnäçe gelniň oýnaşy boldum. Adaty gowy adamlar ýaly ýaşadym: Juma gitdim, gedaýa sadaka berdim, kä wagt Afrikadaky çagalar üçin, kä wagt özüm üçin agladym. Owganystandaky çagalardan habarym ýokdy. Köplenç ýylgyrdym. Meni söýenleri söýdüm. Her klasdan her hili adam bilen ne nazarym, ne sözümde kemsitmezden gürleşdim... Bir aýagymda tyg ýarasy, bir aýagymda diş yzy bilen, bu ömri adaty adamlar ýaly ýaşadym. Beýtmeli däldim”. Setir açmagy dowam etdim. Tohumga. Taýpamyň iň gowy awçylaryndan däl, ýöne menden daýaw hem çakgan. Sebäbi ýaş. Özi ýaly daýaw ejesi bar. Meniň endamymda onuň dişleriniň yzlary köp. Ah, Tohumga! Aýy bize tarap gaýdanda ony ilki men gördüm. Keramatly daşa tarapam men ylgap başladym. Ýöne Tohumga gaty çalasyn. Meni ozup geçdi. Ylgap barşyma yzyndan naýzamy zyňdym. Aýagna sünjüldi. Garyň üstüne ýykylanda ol aýydan has elhenç arlady. Keramatly daşa çykyberemde, Tohumga aýagymdan aslyşyp ýetişdi, gorkunç dişlerini dabanymdan saldy. Öwrülip, ujy daşly taýagym bilen gözüne urdum. Aýynyň gujagyna düşdi.  © Nejep BAÝAT | |
|
| |
| Ähli teswirler: 7 | |
0
0
0
1
0
0
| |
